deportowani w głąb ZSRR i rozproszeni po świecie podczas II wojny światowej
W latach 1940–1941 władze sowieckie deportowały w głąb ZSRR 320 tysięcy przedwojennych obywateli polskich. Na mocy amnestii z 12 sierpnia 1941 zostali zwolnieni z zesłania. Kilkadziesiąt tysięcy spośród deportowanych wiosną–latem 1942 opuściło ZSRR z armią Andersa. Mężczyźni przeszli szlak bojowy armii Andersa, kobiety i dzieci trafiły do osiedli dla uchodźców w Persji, Indiach, Afryce, Nowej Zelandii i Meksyku.
zobacz szlaki
stworzono w pracowni otwierania kultury
we współpracy z fundacją ośrodka karta
Kresy Wschodnie320000
Komi ASSR21000
Obwód archangielski56000
Obwód swierdłowski27000
Kazachska SRR66000
Obwód wołogodzki14000
Krasnojarski Kraj15000
Obwód mołotowski11000
południowe republiki ZSRR150000
Persja70000
Indie6000
Santa Rosa1400
Afryka18000
Pahiatua800
szlak armii Andersa40000
W głąb ZSRR
1940–1941
deportacje w głąb ZSRR
320000 deportowanych
2 lata tułaczki
5% deportowanych zmarło
Amnestia
1941–1942
w drodze na południe ZSRR po amnestii 12 sierpnia 1941
100000 co najmniej tyle osób wyruszyło do miejsc formowania armii Andersa
12% osób, które wyruszyły na południe ZSRR, zmarło
Wyjście z ZSRR
marzec–wrzesień 1942
wyjście z ZSRR do Persji z armią Andersa
~30000 deportowanych mężczyzn (żołnierze)
41000 deportowanych kobiet i dzieci (cywile)
3% opuszczających ZSRR zmarło w Persji
W świat
1942–1945
osiedla dla uchodźców oraz szlak armii Andersa
33000 kobiet i dzieci trafiło do osiedli dla uchodźców. Mniej niż 5000 wróciło po wojnie do Polski