W latach 1940–1941 władze sowieckie deportowały w głąb ZSRR 320 tysięcy przedwojennych obywateli polskich. Na mocy amnestii z 12 sierpnia 1941 zostali zwolnieni z zesłania. Kilkadziesiąt tysięcy spośród deportowanych wiosną–latem 1942 opuściło ZSRR z armią Andersa. Mężczyźni przeszli szlak bojowy armii Andersa, kobiety i dzieci trafiły do osiedli dla uchodźców w Persji, Indiach, Afryce, Nowej Zelandii i Meksyku.

zobacz szlaki

stworzono w pracowni otwierania kultury

we współpracy z fundacją ośrodka karta

Kresy Wschodnie 320000
Komi ASSR 21000
Obwód archangielski 56000
Obwód swierdłowski 27000
Kazachska SRR 66000
Obwód wołogodzki 14000
Krasnojarski Kraj 15000
Obwód mołotowski 11000
południowe republiki ZSRR 150000
Persja 70000
Indie 6000
Santa Rosa 1400
Afryka 18000
Pahiatua 800
szlak armii Andersa 40000
W głąb ZSRR

1940–1941

deportacje w głąb ZSRR


320000 deportowanych

2 lata tułaczki

5% deportowanych zmarło

Amnestia

1941–1942

w drodze na południe ZSRR po amnestii 12 sierpnia 1941


100000 co najmniej tyle osób wyruszyło do miejsc formowania armii Andersa

12% osób, które wyruszyły na południe ZSRR, zmarło

Wyjście z ZSRR

marzec–wrzesień 1942

wyjście z ZSRR do Persji z armią Andersa


~30000 deportowanych mężczyzn (żołnierze)

41000 deportowanych kobiet i dzieci (cywile)

3% opuszczających ZSRR zmarło w Persji

W świat

1942–1945

osiedla dla uchodźców oraz szlak armii Andersa


33000 kobiet i dzieci trafiło do osiedli dla uchodźców. Mniej niż 5000 wróciło po wojnie do Polski

< 1% uchodźców zmarło

W głąb ZSRR Amnestia Wyjście z ZSRR W świat